Spiritualiteit is: hand in eigen boezem steken. Dóórgaan waar een ander zou stoppen. Je weerstand onder ogen zien en tóch aanpakken.
Iedere maand is er een ander thema in de beide Passiegroepen. Het ene #thema spreekt wel aan, het andere #thema kan weerstand oproepen. Zo ook bij een van de VIPPERS afgelopen maand. De maand augustus heeft als thema #mijneerstechakra. Een van de VIPPERS stond voor de beslissing: uit de groep stappen of haar weerstand omarmen en het #thema aanpakken en er dóór gaan. Ze besloot –gelukkig- het laatste. Deze VIPPER voelde weerstand, dacht het hare van het thema en maakte de keuze om hand in eigen boezem te steken, te onderzoeken wáár de weerstand vandaan kwam en er iets aan te doen. Goed voor haar!
Wat ik vaak zie in mijn praktijk, is dat men “tot hier en niet verder” gaat. Zolang spiritualiteit wierookstokjes, mellow muziek en een beetje af en toe zazen is, prima. Maar, zodra er sh*it omhoog komt. Zodra er andere gevoelens omhoog komen dan lief en leuk. Zodra er pijn omhoog komt. Zodra er verdriet omhoog komt, dan, dan zegt men: “Dit is niks voor mij” en gaat men terug naar slaapmodus (totdat die gevoelens weer opduiken en weer onderdrukt worden, net zolang totdat men er zich wél aan over durft te geven).
Kijk, je hoeft van mij je sh*t niet onder ogen te zien, maar dan moet je ook niet zeuren dat een ander dit wél doet. Dat een ander wél vooruit gaat. Dat een ander wél groeit. Zolang je nog nooit één minuut, laat staan een uur of een dag, in de schoenen van die ander heb gestaan kun je absoluut onmogelijk inschatten en weten wat die ander voor werk verzet en verzet heeft om te komen waar ze nu is. Dus stop met vinger wijzen naar een ander. Stop met aannames maken over wie of wat dan ook. Kijk naar jezelf. Laat de ander. Doe je eigen werk. Wees verantwoordelijk voor hoe jouw leven is. Steek hand in eigen boezem. En gá ervoor.
Spiritualiteit is ZIJN én DOEN.
Spiritualiteit is: lid worden van de Spirituele Academie Plek voor honderden uren Spirituele Ontwikkeling
