Een tijdje terug verliep mijn dag anders dan gepland. Normaal gesproken plan ik mijn hele dag. Er zit her en der wel wat ruimte in om te improviseren maar mijn schema is mijn schema. Krijg ik dan alles af? Nope, nee, nein, not. Ik begin bij het belangrijkste en doe wat ik kan.
Mijn dag verliep het dus anders dan gepland. Zoals je misschien weet ben ik lid van een Volkstuinvereniging. Niet alleen lid, zit ook in het bestuur. Er was zicht op dat een van de leden haar tuin zou opgeven en dat was dus ineens gisteren. Wij hebben als bestuur de regel dat wanneer men een tuin opgeeft, dat deze tuin kaal gemaakt moet worden, dus met zwarte aarde opgeleverd moet worden.
In deze tuin echter staan planten en struiken waarvan ik het zonde vindt wanneer ze met de grond gelijk gemaakt worden. Ik had een tijd terug aangeven dat ik deze planten en struiken wel wilde hebben.
Ik had voor vandaag een planning en deze kwam op z’n gat te liggen doordat gisteren deze tuin opgegeven werd. Of ik zo snel mogelijk alle planten die ik wilde redden uit wilde graven.
Daar ging mijn planning. Totaal onvoorbereid, geen “de perfecte” plek voor deze planten kunnen creëren, ging ik naar de tuin om deze planten te redden.
Oh en wat gaat dat aan mijn hart.
Het was een wassende maan, dus dit betekent dat de sapstroom volop gaande is.
Uitleg: vanaf Nieuwe Maan tot aan Volle Maan ( is de maan wassend, de maan wordt voller en voller. Met een wassende maan gaat de sapstroom (het “levensvocht” van de plant) omhoog, dus vanuit de wortels naar het kruintje toe. Dat betekent dat er never nooit ooit niet gesnoeid mag worden met een wassende maan. Wanneer de plant gesnoeid wordt tijdens een wassende maan, dan kan de plant doodbloeden of, op zijn minst, het heel zwaar krijgen want het levensvocht stroomt naar buiten. Dus een plant verplaatsen tijdens een wassende maan is een no no.
Daarbij komt nog dat de planten en struiken vol in bloei of in blad staan. Alle energie gaat naar de bloem, de vrucht, de blaadjes. De plant tijdens deze fase uitgraven is een kwalijke zaak. De plant loopt onherroepelijk beschadigingen op bij zijn wortels. De plant moet dus eigenlijk zijn energie gebruiken om zijn wortels te helen maar zit nog met zijn energie bij de kruin, de bloem, de vrucht, de bladeren.
Een tweede reden dus waarom het vandaag een slecht idee was om de planten en struiken te verplaatsen.
Hele diepe zucht…
Ik had de planten kunnen laten staan, maar dan hadden ze zeer zeker het loodje gelegd. Nu dus maar op hoop van zeggen. Met zoveel mogelijk wortel, met zo min mogelijk beschadigingen in een zo’n groot mogelijk nieuw gat met lekkere zachte aarde en veel water.
De planten en struiken staan op een hun nieuwe maar onhandige plek, dus in het najaar, als ze het overleven, maar wel nadat ze hun winterslaap zijn, gaan ze naar hun definitieve plek.
Waarom vertel ik je dit? (trouwens: wanneer je tot hier hebt doorgelezen, dank je en super!)
Ik vertel je dit omdat hoe we ook plannen, hoe we ook regelen en organiseren. Hoe we ook de meest ideale situatie kunnen bedenken, soms loopt het allemaal nét even anders. En dan schieten we in REACTIEF leven in plaats van in ACTIEF leven.
Mijn voorkeur heeft ACTIEF leven. Zelf bewust bepalen hoe mijn leven en mijn dag verloopt. Actief actie ondernemen. Bewust handelen en regelen.
REACTIEF leven is als een willoos bootje zonder roeispanen dobberen op zee en hopen dat het goed komt. Reageren op alles wat er buiten ons gebeurt en daar naar leven. Persoonlijk ben ik zelf meer van én de boot uitkiezen, én de zee uitkiezen, én de dag dat ik ga varen uitkiezen en en en.
Niet die dag. Die dag was het roeien met de riemen die ik had. En helemaal die planten en struiken. Ik ben lief voor ze geweest. Heb mijn best voor ze gedaan. Heb elke elf en natuurwezen behorend bij deze planten aangeroepen. Mijn excuses aangeboden. En gezegd dat ze het nu zelf moeten doen. Dat ze zelf op hun nieuwe plek moeten aanslaan. Dat ze over hun trauma moeten heenstappen en zich moeten richten op het herstel van hun wortels in plaats van hun bloemen en blaadjes.
En dat brengt me bij: “roeien met de riemen die je hebt” en “groei en bloei daar waar je geplant wordt”.
Soms zijn de situaties minder dan ideaal.
Het gaat er dan niet om, om de omgevingsfactoren en de situatie aan te passen.
Het gaat er dan om, om ons eigen verwachtingspatroon bij te stellen, onze eigen reactie aan te passen.
Je kunt zélf bepalen hoe je reageert op een situatie.
Ga je bij de pakken neerzitten?
Ga jij zitten verzuchten dat dit helemaal niet de bedoeling was?
Dat je het anders wil?
Of, stroop je de mouwen op, haal je eens diep adem, pas je je schema aan en doet wat er moet gebeuren: planten en struiken redden van een wisse dood, in dit voorbeeld.
Ik koos voor dit laatste.
Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om planten en struiken bewust dood te laten gaan. Mijn 365m2 volkstuin is inmiddels een refugium voor allerlei planten, bomen en struiken. Ik noem het een veilige haven, een traditionele tuinder zou het een ongecontroleerde chaos noemen.
De tuin, dat is waar ik loslaat.
Waar ik me overgeef aan de natuur.
Regeltjes vrij.
Schema vrij.
Tijd vrij.
Alleen de wet van de natuur.
Samenwerkend met moeder aarde.
In harmonie met alles dat is.
In mijn tuin laat ik los, laad ik op.
In mijn tuin kom ik tot rust.
In mijn tuin voel ik me gelukkig en ontzettend dankbaar voor wat de moeder ons allemaal schenkt.
Die dag verliep mijn dag anders dan gepland. Maar, ik heb een aantal planten en struiken van het eeuwige leven gered. En, is dát uiteindelijk niet veel belangrijker dan mijn schema?
Hoe is jouw dag verlopen? Volgens schema? Of meer free-stylend? Wat doe jij wanneer je planning in de soep loopt? Hoe ga jij om met veranderingen?
Wil je dat hieronder met me delen?
Spiritualiteit is: met de stroom meegaan.
Ook met de stroom mee? Begin met mijn boek: A-Z Praktische Spirituele Tips voor een Hoger Spiritueel Bewustzijn
